İşte Mehmet Acet’in “Ukrayna savaşı ve izlenen istikrarlı siyasetin olumlu sonuçları” başlıklı yazısı;
Hafta içerisinde Ukraynalı bir yetkili ile sohbet ettim.
Konuştuğum isim kelamlarına, “Ukrayna halkının yüzde 82’si, ülke toprakları kurtarılana kadar savaşmaya devam etme fikrini desteklediğini” söyleyerek başladı.
“Korkanlar aslında ülkeden ayrıldı” dedi.
Sonra da, “Pandemi koşullarına nasıl alışıyorsanız, savaş kurallarına da bir mühlet sonra alışıyorsunuz” şeklinde bir cümle kullandı.
Belli ki, savaş ve direniş, orada daha uzun müddet devam edecek.
Dün prestijiyle Rusya’nın Ukrayna’yı işgalinin dördüncü ayı geride kaldı.
En başta, Putin’in bir yıldırım harekatıyla Ukrayna’nın gardını birkaç gün içinde düşürme planı suya düştü fakat, geride kalan 4 ay içerisinde, Ukrayna’nın birtakım kentleri de ne yazık ki taş zamanına döndü.
DENGELİ SİYASETİN VAZGEÇİLEMEZ FAYDALARI
Savaşın ve Rus işgalinin geride kalan 4 ayı, Ankara’nın savaşın başından beri izlediği istikrarlı yaklaşımın ne kadar kritik ve pahalı olduğunu göstermesi bakımından kıymetli dataları karşımıza çıkarmış durumda.
Dengeli tavır dediğimiz şeyi kabaca şöyle özetleyebiliriz:
Savaş başlamadan evvel Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan, bu yaklaşımı “Ukrayna’dan da vazgeçmeyiz, Rusya’dan da vazgeçmeyiz” cümlesiyle özetlemişti.
Bu noktada kıymetli bir konunun altını çizeyim.
Çerçevesi bu biçimde çizilen bir siyaset lakin temel parametrelerde “kendi kararımı kendim alırım” kararlılığı sayesinde mümkün olabilir. Hasebiyle Ukrayna savaşı özelinde, dış siyaset enstrümanlarını Ankara’yı merkeze alarak belirleme iradesinin vazgeçilmezliği burada net bir formda karşımıza çıkıyor.
İki örnek üzerinden bu tezimizi destekleyelim:
Birinci örneğimiz Avrupa’dan.
ALMANLARIN DOĞALGAZ TELÂŞI
Rusya’nın yaptırımlara katıldığı için son günlerde birçok Avrupa ülkesine verdiği gazda kesintiye gitmesi, kıtada ve AB içinde büyük bir paniğe neden oldu.
Almanya İktisat Bakanı Babeck’in açıklamalarını aktarınca, bu telaşın düzeyine dair herkes fikir edinebilir.
‘Ulusa seslenir’ gibi şöyle şeyler söyledi Alman Bakan:
“Azalan doğalgaz tedariki, Rusya tarafından bize ekonomik savaş. Durum, koronavirüs pandemisinden daha berbat olabilir.”
“Önümüzdeki periyotta kıymetli bir fiyat artışı yaşanacak. Bu, haneler ve işletmeler için büyük bir yük. Bu fiyat artışına katlanmak zorunda kalacağız. Ve herkes tüketimini azaltmak için uğraş sarf etmek zorunda kalacak.”
Rusların doğalgaz vanasını kısması, savaştan evvel bu gaza bağımlılığı yüzde 55’ler düzeyinde olan Almanya için sahiden de çok makûs bir haber.
Bu telaş içinde hem nükleer santralleri tartışıyorlar, hem de çok evvelce vazgeçtikleri halde, kömür kullanımına geri dönmek zorunda kalıyorlar.
BATININ HER DEDİĞİNE EVET DEYİP YAPTIRIMLARA KATILSAYDIK BİREBİR ENDİŞEYİ BİZ DE YAŞIYOR OLACAKTIK
Şimdi şu soruyu sorabiliriz:
Eğer Türkiye’de, Avrupa üzere, kime daha çok ziyan verdiği aşikâr olmayan Rusya yaptırımlarına dâhil olmuş olsaydı, benzeri bir atmosfer içinde olmayacak mıydık?
Hükümet, Meclis’te görüşmeleri yapılan ek bütçenin içine, vatandaşı doğalgaz ve elektrik faturalarına karşı korumak için 135 milyar lira ödenek koydu.
Dünyanın, yakın coğrafyamızın böylesi muhataralı bir devrinde hem ısınma korkusu yaşamamak, hem de ısınma maliyetinin hazine tarafından karşılanacağını bilmek, değerli bir konfor alanı sayılamaz mı?
Vereceğim ikinci örnek, hoş bir haber olarak üzerinde mutabakat sağlanan buğday nakliyatıyla ilgili husus.
Gıda ve açlık krizi yaşama ihtimali olan coğrafyalarda heyecanla beklenen, Birleşmiş Milletler’in teklifiyle gündeme gelen Ukrayna ve Rusya’ya ilişkin buğdayın memleketler arası pazarlara taşınması planı tam meyyit doğmak üzere iken, bu plana Türkiye’nin de dahil edilmesi teklifine iki tarafın da sıcak bakmasıyla olumlu bir seyir içine girdi.
Böylece ne olmuş oldu?
Savaşan iki tarafla da konuşabilen, iki tarafın da birlikte adım atılabilecek ülke olarak gördüğü Türkiye’nin bu değer biçilemez rolü, bir sefer daha ehemmiyetini hissettirmiş oldu.
MAHMUD EFENDI’YE RAHMET TEMENNİSİYLE
Ülkemizin manevi rehberlerinden, İsmailağa Cemaatinin başkanı, ilim, irfan ve hikmet sahibi Mahmud Ustaosmanoğlu Hocaefendi, dün Fatih Mescidinde kılınan cenaze namazı sonrası büyük bir kalabalık tarafından son seyahatine uğurlandı.
Nur yüzlü, güler yüzlü, Allah dostu bir arif olarak bildik Hocaefendi’yi.
Kendisine Allah’tan rahmet diliyorum.
Üzüntümü paylaşıyor, ailesine, sevenlerine başsağlığı dileklerimi iletiyorum.